Dit artikel is geschreven door Esther-Marieke – hoogbegaafdheid.net
Een groot deel van deze kinderen heeft andere aandacht nodig, andere opvoedingsmethoden, andere omgangsnormen. Met de directe omgeving is het vaak moeilijk praten omdat zij weinig begrip tonen en zich ook nauwelijks kunnen voorstellen hoe het is om met deze slimme kinderen met een heel hoog bewustzijn, samen te leven.
Bovendien verschillen deze kinderen allemaal van elkaar en is een kind met een IQ van 130 niet te vergelijken met een kind met een IQ van 145. Toch zijn ze beide op hun eigen manier bijzonder en hebben hun eigen eigenaardigheden.
Problemen die meer- en hoogbegaafde kinderen kunnen tegenkomen zijn onbegrip, zich niet thuis voelen tussen leeftijdsgenootjes, tegenwerking vanuit de school waardoor de ontwikkeling stagneert, druk gedrag door een overvloed aan energie die zij onvoldoende kwijt kunnen, slaapproblemen, aandachtstoornissen en concentratieproblemen door verveling, kinderen worden als wijsneus bekeken door hun grote honger naar kennis, en zo kunnen we nog wel even doorgaan.
Al deze zaken hebben vaak een zeer negatief effect op het zelfbeeld dat deze kinderen hebben. Meestal pas in een heel laat stadium, vaak pas als zij al volwassenen zijn, komt het besef dat de manier waarop zij in elkaar zitten eigenlijk heel erg de moeite waard zou moeten zijn en veel voordelen zou kunnen hebben. Het zelfbeeld kan dan alleen met heel veel tijd en moeite bijgesteld worden. Vooral meisjes die toch al veel minder snel (h)erkend worden, omdat ze zich meestal keurig aanpassen aan hun omgeving, hebben daar erg veel last van. Maar ook jongens trekken zich vaak terug in hun eigen wereld omdat ze geen grip krijgen op de wereld om hen heen.
Het eindeloze vragen stellen is enorm boeiend maar ook heel vermoeiend. Weinig slapen of juist heel veel, terwijl de boekjes je iets anders voorspiegelen, brengt twijfels en toch weet je dat je je kind goed verzorgt. Wat is er dan loos?
Volgens de boekjes moet een baby het grootste deel van de dag in bed doorbrengen, maar dat wil je kind duidelijk helemaal niet, het is nieuwsgierig en wil niks missen van wat er om hem heen gebeurt. Wat nu?
Je dochter van 14 is helemaal van slag omdat haar beste vriendin iets heeft gedaan wat ze nooit verwachtte. Ze heeft haar vertrouwen in de mensheid volledig verloren. Hoe help je haar dat vertrouwen herwinnen?
Toen hij klaar was met de basisschool op 11 jarige leeftijd, dacht je zoon dat hij nu eindelijk wat ging leren. In het tweede jaar van de middelbare school blijft hij zitten en haalt de slechtste cijfers van de klas. Hoe ga je daar mee om?
Als 4 of 5 jarige wil je kind graag leren lezen, moet je hieraan toegeven of probeer je het te ontmoedigen omdat het anders op school niets meer te leren heeft?
Je kind is 6 jaar en herkent in ronddraaiende snippers de ‘middelpuntvliedende kracht’ waar hij zojuist over gelezen heeft. Het onbegrip op de gezichten om je heen…, wat moet je er mee?
Enzovoort, enzovoort…
Tot op heden is er geen enkel wetenschappelijk bewijs dat het gezonder is voor een kind als het geremd wordt in zijn ontwikkeling. Als je het niet biedt wat het vraagt. Niemand heeft ooit aangetoond dat kinderen zich dan in een later stadium beter ontwikkelen.
Sterker nog, alles wijst er op dat kinderen die geremd worden in hun ontwikkeling zich erg ongelukkig voelen en geestelijk en lichamelijk last krijgen van deze beperking. Kinderen die niet gestimuleerd worden zich te ontwikkelen, ontwikkelingen zich in een later stadium nog maar in beperkte mate en hebben er erg veel problemen mee in een later stadium de achterstand als nog in te halen, voor zover dat nog mogelijk is.
Bron: http://www.hoogbegaafdheid.net/hoogbegaafdheid-in-het-juiste-perspectief/hoogbegaafdheid-bij-kinderen/
Beautiful Mind 