Algemeen

De afkorting ADHD staat voor Attention Deficit/Hyperactivity Disorder. In het Nederlands: aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit. Kinderen met ADHD hebben vaker en sterker dan de meeste andere kinderen problemen met:

• Aandacht en concentratie:
  zij vinden het moeilijk om hun aandacht blijvend op een taak te richten en zich niet door allerlei prikkels uit de omgeving te laten afleiden
• Hyperactiviteit:
  ze zijn, vooral op jongere leeftijd, voortdurend in beweging. Ze zijn vaak snel opgewonden en gefrustreerd. Vaak voelen zij een grote onrust van binnen. Stil zitten en rustig zijn kost ongewoon veel energie.
• Impulsiviteit:
  zij doen voordat ze denken. Ze houden zich niet (ook niet onbewust) bezig met de gevolgen van hun gedrag; de ‘remfunctie’ ontbreekt.
• Regelfuncties:
  ze vinden het moeilijk te plannen, en om hun emoties, motivatie en alertheid te reguleren en eerdere ervaringen te laten meespelen bij beslissingen en verwachtingen over de toekomst. Ze reageren daardoor ook anders op beloning en straf.

ADD

Bij kinderen waarbij de hyperactiviteit ontbreekt wordt vaak gesproken van ADD. De officiële diagnose luidt dan: ADHD type 1 (zie: Drie subtypen)

Amerikaans ADHD-deskundige prof.dr. Russell Barkley pleit ervoor ADD onder te verdelen in twee soorten aandachtsproblemen. Aan de ene kant het type dat is ontstaan uit het gecombineerde type: vroeger was er wel hyperactiviteit maar alleen de aandachtsproblemen zijn overgebleven. Aan de andere kant het type ADD met de langzame informatieverwerking met bijvoorbeeld dagdromen, geringe motorische activiteit en het snel in de war zijn. Dit laatste type zou ook andere behandelvormen vereisen: deze zou minder effect van medicatie ondervinden en meer voordeel van cognitieve therapie of sociale vaardigheidstraining.

Bron: http://www.steunpuntadhd.nl/is-het-adhd/wat-is-ad(h)d/