Een algemeen heersende misvatting is dat hoogbegaafde personen achterlopen als het aankomt op de emotionele ontwikkeling. Echter, dit is vaak juist omgekeerd. Veelal gaat hoogbegaafdheid gepaard met hoogsensitiviteit en lopen zij (ook) op dit gebied voor op hun leeftijdsgenoten. Juist doordat men snel de neiging heeft alleen het intellect te stimuleren, sterft de emotionele ontwikkeling af, wat tot veel psychische problemen kan leiden bij verdere ontwikkeling van de persoon. Hierdoor is de emotionele ontwikkeling misschien wel de grootste zorgfactor bijhoogbegaafden.
Een hoogbegaafd kind is op zeer jonge leeftijd in staat om verschillende soorten emoties en gevoelens te onderscheiden. Hierdoor kan dit kind heel bewust een gevoelsmatige selectie toepassen. Het is dan al in staat een grote mate van sociaal inzicht te tonen en kan de sociale consequenties van zijn handelwijze al goed doorzien. Dit blijkt bijvoorbeeld uit:
– Begrip hebben voor de mening of het standpunt van anderen.
– Het begrijpen van waarden en normen en het snel aanvoelen van (on)acceptabel gedrag.
– Het doorzien van complexe sociale situaties, mede door een scherp waarnemingsvermogen.
Doordat het kind voorloopt op zijn leeftijdsgenoten is het lastig sociale aansluiting te vinden. Wanneer het kind dit niet of weinig vindt zal het zich verder gaan concentreren op het intellect. Hierdoor is het wenselijk deze kinderen te leren hoe zij om kunnen gaan met hun emoties. Als hoogbegaafde kinderen niet leren om sociale relaties met ‘gemiddelde’ personen te onderhouden zullen zij later moeilijk functioneren in onze huidige maatschappij.
Bron: http://www.lich.nl/content/emotionele_ontwikkeling.html
Beautiful Mind 